"Uzaklaşmak istediğimiz ne varsa, yani yaşadığımız günlerin kiri, oturduğumuz kentin gün günden çekilmez oluşu, doğadan az az sürgün edilişimiz, en yakınlarımızın uzaklığı ya da yokluğu;dahası, yaşamın kendi özünden fışkıran ince ya da ağır hüzünler, değil kediye, köpeğe, kuşa, utangaç bir saksı çiçeğine bile tutkuyla bağlanmamıza neden olabiliyor ve bundan mutluluk duyuyoruz. Şu da var tabii;bütün bu yaşamsal karartılar ve boşluklara yürüyen yalnızlığımızı, bize ihanet edeceğine, bizi birazcık olsun incitebileceğine inanmadığımız insan-dışı bir canlıyla gidermeye çalışmanın hiç mi ağırlığı yok yüreğimizde? Olmaz olur mu? Ya ölürse? Ya ölürsem ben, o ortada kalırsa? Gölgesi düşüyor durmadan ölümün, düşünmek istemiyoruz. "
Sayfa 37Kitabı okudu
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.