Şuan karmaşık duygular içerisindeyim. Çünkü sanki kaçırılan ve serbest bırakılan kişi benmişim gibi hissediyorum. İlginçti. Çok gerçekti. Kitabın içinde çölde hissettim kendimi. Kum taneleri saçlarıma karışmış gibi hatta. Yazar bunu nasıl başardı bilmiyorum ama böyle hissediyorum. Gemma'nın hissettiği çaresizlik , Ty 'ın doğru olduğunu düşündüğü birşeyi boyle yanlış bir şekilde yapması ve iyilik ettiğini zannetmesi... Gemma'nın dediği gibi birini anladıktan sonra nefret etmek çok zor .
