Bereket Denizi Dörtlemesi ile ilgili olarak yazar, bu kitaplara yaşamla ve ölümle ilgili hissettiği her şeyi yansıttığının altını çizer. Sadece söylediği kadarıyla kalmaz, her bir satır arasında kendi sonunun ipuçlarını gizler. Japonya’nın modernite ile birlikte gelen yozlaşmadan sıyrılamayacağını anlamış ve tükenmiş, Japon ruhunu ve imparatoru, samuray geleneğine yakışır bir şekilde kılıcıyla temsil etmeyi seçmiştir. Bu dörtlemenin son satırını yazdığı 25.11.1970 sabahında, henüz 45 yaşındayken, Japonya tarihinin son samuray ayaklanmasını gerçekleştirdikten sonra #seppuku yapmış yani kendi yaşamına da son vermiştir... Bu bağlamda, bu dört eser, onurlu ve hazin bir vedadır... Hem Mişima’ nın hem de samurayın vedası. Bu dördüncü ve son kitapta Bahar Karları’nın Kiyoki’si ile başlayan, Kaçak Atlar’ın Isao’su ve Şafak Tapınağı’nın prensesi Ying Çan ile devam eden ruh göçü tamamlanıyor??? İlk üç kitapta olduğu gibi edebi bir şölen, hayatımda gördüğüm en tutarlı delilik... Muhteşem bir imgeleme ve sınırsız bir hayal gücü... Özellikle Japon edebiyatı ve Japon kültürüne ilginiz varsa, ısrarlı önerimdir... ALINTILAR Acıklı derecede kendine yeterli bir insanım. İnsanlara her dokunuştan sonra ellerimi yıkama alışkanlığının ne zaman başladığını bilmiyorum, bunu yapmadığım sürece kendimi kirlenmiş hissederim. Tek tük sözcüklerle konuşuyorduk. Yüzlerimiz birbirine yakın olsa da, birbirimize bir cehennemin derinliklerinden seslenir gibiydik. Honda neden daha hoşgörülü olamadığını merak etti. Yeni insanlarla tanışmak giderek daha katlanılmaz bir hal alıyor, gülümsemek gittikçe zorlaşıyordu. Bir insana karşı hissettiği ilk şey küçümseme oluyordu, ama son günlerde o bile Honda’ya zor geliyordu. Özsaygım olmasaydı, hey şey çok daha kolaylaşırdı. Özsaygım olmasaydı, ötekilere de kendime de her türden çarpık görüntüyü kolayca kabul ettirebilirdim. Öte yandan, düzelmeyecek bir biçimde canavarlaşmak, son derece insanca bir şey değil mi? Oysa dünya canavarlaşma gerçekleştikten sonra kendini güvende hissediyor. Bazen ölmüş olsaydım çok daha iyi olurdu, diye düşünüyorum. Çünkü tasarılarım ancak ölümün öteki yüzünde gerçekleştirilebilir. Gerçek perspektifi bir tek orada bulabilirim. Hala yaşıyorken bunu başarmak imkansız. Özellikle henüz on sekiz yaşındaysan!’ ‘Yaşamım salt bir görevdi bu güne kadar. Sakar, acemi bir tayfa gibiydim. Görevden kaçınmanın tek yolu, deniz tutması ve kusmamdı. İşte bu mide bulantısı, dünyanın aşk dediği şeyin karşılığı’. ‘Büyük bir olasılıkla özgürlüğe kavuşacağım: Ölüme benzeyen bir özgürlüğe...’ ‘Ölümün dünyanın üzerine hiç bir gölge düşürmeyecektir. Sen gaddar kurnaz bir köylü çocuğusun, hani şu dünyanın her bir tarafına bolca saçılmış olanlardan...’

Meleğin ÇürüyüşüYukio Mişima · Can Yayınları · 2019228 okunma

·

45 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

kitap.ve.deniz