Beğenilme, takdir ve tebrik edilme arzusu fıtridir. Belki belli bir ölçüde iyidir de. Güzel bir söz vardır: “Tenkit tüketir, takdir üretir.” Öğrenciyi takdir etmek başarısını artırabilir. Çalışanı, memuru takdir etmek verimliliği yükseltebilir. Müspet yaklaşım genellikle güzel netice verir.
Ancak benim vurgulamak istediğim; iş yaparken, söz söylerken bizi kimin beğenmesini beklediğimiz hususudur. “Amirim, müdürüm, patronum, başkamın beğensin...” niyetiyle yapılan işleri, söylenen sözleri acaba Rabbim beğenir mi?
