Eda,çocukluk travmalarıyla dolu,Amerika,Türkiye,Hollanda arasında savrulmuş yaşama sahip. Duygusal boşluklarını doldurmaya çabalarken onu daha da dibine çeken bir kuyu. Eda’nın dilinden aile,aşk,parçalanmak,hasta bir zihnin düşündüklerini detaylarıyla Eda gibi savrula savrula okuyoruz.
Beni en çok etkileyen ama hiç şaşırtmayan tek şey Eda ile Okan’ın yollarının ayrılmasıydı. Kitapta beklediğim bir olayken yine de bana “Vay be bunu da gördük!” dedirtti. Kitabın dili oldukça akıcı ve kendini tek seferde okutacak kadar insanı kendine çeken türden. Bu konuda yazar,ciddi manada tebrik edilmeli. Çünkü insanlar genelde bu tarz savrulmalı kitapları okumaktan çekinir,korkar,kendinden kaçtığı şeyleri görür genelde “bence”.
Bu kadar kendimi acaba görür müyüm korkusundan sonra yine de tek seferde okudum ve ister istemez kitabın sonunda “E ne oldu şimdi?” oldum. Bir sanrıya kapılmışım da sanki o bitmiş gibi hissettim,içimi bir huzursuzluk kapladı.
İşte böyle savrularak okuduğunuz romanları özlediyseniz bu kitap tam size göre!
Bir kağıdı ortadan ikiye bölüp,hayatının artılarını ve eksilerini bir teraziden geçirip,kaybedecek bir şeyin olmadığını fark ettiğinde gitmek istersin.En uzağa...
Hikayen varsa sen de varsın. Hikayeni anlatmaya başladığında daha fazla varsın.Sustuğunda.
Sustuğunda yoksun. Sen düşündüğün için dünya var.
Düşünüyordum.İnsan sürekli gülemez ya,düşünür bazen...Sonra çıkamaz işin içinden ve kendini ikna etmek zorunda kalır bazı şeylere.
İki insanın bu denli aynı olup,aynı noktaya bu kadar uzak oluşu... Büyük bir yıpranış.
•
•
•
@dkyayinlari
sevde durmuş
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.