İnsancıklar Roman Eleştirisi Hep okumak istediğim fakat sürekli ertelediğim İnsancıklar kitabı, kitaplığımdan bana göz kırpınca dayanamayıp kahvemi yapıp aldım elime… 19’uncu yüzyılın ikinci yarısında ün salan Rus Roman yazarı Fyodor Mihayloviç Dostoyevski. Çocukluğu yoksulluk içinde geçen Genç Dostoyevski, Petersburg'ta mühendislik okuduktan sonra edebiyata yönelir. Para kazanmak için geceleri çalışarak Balzac ve Schiller'ı çevirdiği dönemlerde, ilk romanı olan 'İnsancıklar'ın müsveddelerini şair Nikolay Neksarov'a okutur. Müsveddeleri okuyan Neksarov, kısa bir süre sonra dönemin en tanınmış eleştirmenlerinden Belinski'ye yazar dostunu, "Yeni bir Gogol yetişiyor" diye tanıtacaktır. Böylelikle edebiyat hayatına başlayan yazar bizlere de dev eserler bırakacaktır. Roman 1848 yıllarında geçiyor. İlk Rus toplumsal romanı olma özelliğine sahiptir. Roman bize iki karakterin arasında geçen mektuplar halinde sunuluyor. Makar Devuşkin: orta yaşlarda yoksul bir memurdur. Varvara Alekseyevna: 22 yaşlarında genç bir kızdır. Romanın dili akıcılıktan uzak, durağan ve boğucuydu. Sürekli aynı kelimelerin tekrarı fazlasıyla yordu. Ama unutmayalım bu büyük yazarın ilk romanıydı. Romanda en belirgin tema acıma duygusudur. Temelde Makar Devuşkin’in sürekli acımasından kaynaklı kendine zarar veren fedakarlıkları görülmektedir. Başkalarıyla bu kadar derinden ilgilenmek, herkese bu derece acımak, dünyanın en bahtsız adamı olmak için yeter. (79) Romanı ilginç kılan ise şudur: yalnızca karşılıklı pansiyon odaları ve mektup. Dostoyevski’yi devleştirende bu diye düşünmekteyim iki oda ve mektuplardan dev bir eser ortaya çıkarabilmek. İki karakterinde ortak noktası yoksulluktur. Makar Devuşkin Varvara’yı mutlu edebilmek için çeşitli hediyeler yollar. Fakat sonunda Makar Devuşkuşkin’de meteleksiz kalır. Ne sırtında paltosu ne ayağında ayakkabısı kalır. Bu halini mektubunda Varvara’ya şöyle dile getirir. Ben kendi hesabıma, kara kış soğuklarında bile paltosuz, ayakkabısız gezerim. Her şeye katlanır, sesimi çıkarmam. Alt tarafı basit bir insancığım. Fakat başkaları ne der? Düşmanlarım, kötü diller, kış ortasında beni paltosuz görünce neler neler söylemezler! Zaten paltoyu, hatta ayakkabıyı da kendimizden çok, başkaları için giyeriz. (80) İki karakter arasında adı konulmamış bir duygu hakim kitap boyunca onu hissedebiliyoruz. Makar Devuşkin’in duyguları daha çoşkulu ve belirgindir. Kitabın sonuna doğru yoksulluktan kurtulmak niyetiyle Varvara Bay Bıkov’la evlenme kararı alır. Son mektubunda uzaklara gideceğini tatlı bir anı olarak Makar Devuşkin’i hatırlayacağını yazar. Mektuplarını da konsolun üst gözüne bırakıp gider. Belki de en etkilendiğim cümle mektupların bir hiçmiş gibi çekmeceye terk edilişi oldu. Mektuplarınızın hepsi Fedora’nın konsolunun üst gözünde duruyor. (116) Romanı bitiren son mektup Makar Devuşkin’in faydasız çırpınışları, ne yazdığını bilmez halde sevgisi haykırışı önceki mektuplardan daha belirgin ifade ettiği duygularıyla kendini umutsuzluk kuyusuna atmasıyla son bulur. Sizi götürüyorlar, gidiyorsunuz. Sizi benden ayıracaklarına keşke göğsümden kalbimi çekip koparsaydılar! (117) Kitabın basıldığı yıl: 2016 Yayınevi: Varlık Yayınları Yazarın adı: Fyodor Mihayloviç Dostoyevski Sayfa:119 Fiyat:5 tl Türü: Roman Çevirmen: Nihal Yalaza Taluy Bir diğer eseri: Öteki #arzuaytan #Dostoyevski

İnsancıklarFyodor Dostoyevski · Varlık Yayınları · 201661,9bin okunma

·

38 görüntüleme

S E L Ç U K

@azmanselcuk ·

29 Kasım 2020 00:56

Yorumunuz çok güzel elinize sağlık..

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Arzu Aytan