Son sayfalarını okurken, her bir cümle için , kendi iç sesimden yükselen vay canına nidalarını duyabiliyorum. Yazarın yazım dilinin oluşturduğu dünya o kadar etkileyici ki özellikle son sayfalarda Chicâo’nın her bir nefesini işitiyorsunuz. Kendi iç sesim ile bütünleşen bu dünya beni şaşkına çevirdi. Bayıldım! Hayran kaldım! Açıkçası 2. Kısıma kadar olan olay örgüsü benim için çok zor aktı. İyi ki sabredip yarım bırakmadım. Karakterin gelişimini yansıtan ilk part, büyük kararlar verilmesinden itibaren yani 2. Parttan sonra bir nehir gibi aktı. Yazdıklarımı okuyunca yazarın üslubundan çok etkilendiğimi fark ediyorum ama bunun olmaması imkansız. Çok iyiydi, çok etkileyiciydi. Hele o sonu yok mu, o son! Ah o son!
