Kitap isminden de anlaşıldığı gibi 16 Mart 1988 tarihinde gerceklesen Halepce katliamını anlatıyor .
Yazar insanların çektekiği acılar unutulsun istemiyor . Katliamda olan insanlarla röportajlar yapıp olayın gerçek yüzü daha da netleşiyor.
Acı çeken insanlar var, Kapanmayacak yaralar var , dinmeyecek öfkeler var..
Henüz 1 yaşındayken dünyayi kötü tanıyan bir insan var. Aile kavramınin henüz ne olduğunu bilmeden ailesini kaybediyor . Ailesi olsun istiyor . Evleniyor da.Ve bu kisi kimyasallar yüzünden, henüz doğamamış olan 3 çocuğunu kaybediyor . Bir mucize ki 4. çocuğu dünyaya geliyor..
Sırf babası üzülmesin diye gözünün kör olduğunu söyleyemeyen çocuklar var.
Gözünün önünde babasının boynunun koptuğunu gören çocuklar var.
Ailesinı kaybedince ağlayacak, yas tutarken de yanında kimsesi olmayan çocuklar var.
Ve bu çocuklar şimdi mazlum halkın huzuru için cabaliyor. Sadece Halepce halki için değil tüm insanlık için çabalıyor, o zaman canı yanan küçücük çocuklar .
Yazarın tavsiyesine uymak isterim. Olur da bir gün yolum Halepceye düşerse Hériş'in çayını içmeye gideceğim .
Emeği geçen herkese teşekkürler.
