"Nihayet en sonunda başardın. Nihayet hiç olmanı diliyorum artık. Hiç olarak, his yaratmamanı diliyorum. Seni, kötü ya da iyi hiçbir hisle anmamayı diliyorum. Dualarım da ahım da haram olsun sana.
Nihayet senden gerçekten nefret ediyorum. Herkese göğsümü gere gere seni savunduğum, boşu boşuna enerji harcadığım o günlerim, anılarım için çok kızıyorum kendime. Seni kendimden önce düşündüğüm, inandığım, anlamaya çalıştığım ve kendimden de çok sevdiğim için affedemiyorum kendimi.
Seni tamamlamayı, seninle yeniden bir hayat yaratmayı dilediğim için pişman olmayı da öğrendim sayende. Hayal ve yalan arasında bir balon içinde yaşanmış onca mutlu olduğumu sandığım yıllarıma yanıyorum şimdi.
'Keşke seni hiç tanımasaydım' da dedirttin bana. Ne kadar yanılmışım. Ne kadar kanmak istemişim sana. Ne kadar sanırım yalan izlemekten, yalan dinlemekten, yalan söylemekten zevk alan biriymişim bir zamanlar. Sen yalan da değilsin, yalancı da üstelik.
...
Biliyor musun? Sen olmazdın... Sevgiye açlığım olmasa, sen olmazdın. Sevdiğine, sevildiğime inanmasaydım, bile bile kandırmasaydım kendimi, sen güvenilir de olmazdın. Seninle tamamlanmayı, seni tamamlamayı istemeseydim, eksiğimle yaşayacaktım. Keşke dememek için yaşamaya karar verdiğim seni, keşke hiç yaşamasaydım. Eksikliğimle, doğru tamamlayanı beklemeyi becerebilseydim, iliştirilmiş, tuttururulmuş öylesine yan yana getirilmiş bir tablonun içindeki iki kahraman olmayacaktık o vakit.
...
Olmamalıydın.
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.