Bî vefâdır dârı dünyâ kimseyi şâd eylemez,
Döktürür hep yaprak gibi bir daha yâd eylemez.
Bir ağaç tek insan oğlû döker yaprak yel ilen,
Savrulurken ol yel îlen bir kere dâd eylemez.
Bir tohumdu ilk başında bakmazmı hiç âyine,
Hep kazanmak hırsı îlen eskiyi yâd eylemez.
Sözlerimdir tâ ezelden kendi nefsim âdına,
Hiç bırakmaz kendi bâşın,ruhumu