Cengiz Aytmatov kitaplarını okurken yaşananları sindirebilmek için mola verme ihtiyacı hissediyorum. İnsanın kötülüğünü öyle net ifade ediyor ki.. Sadece kötülüğü değil tabii ki. Bu kitapta olduğu gibi kötülüğe karşı her zaman bir iyilik de var. Bu çocuğunki gibi çocuksu bir iyilik de olabilir, Mümin Dedenin iyiliği gibi pasif de. Mümin dedenin pasif iyiliği Orozkul'un kötülüğüne karşı duramadı, çocuğun çocuksu iyiliği ise bizlere her zaman kötülüğün var olacağını hatırlatmak için anıtlaşmış oldu. Kitap ilk yayınlandığında yazarın çocuğa çok acımasız davrandığını söyleyenler olmuş. Bu insanların gerçek hayatla hiç karşılaşmamış olduklarını düşünüyorum. Toz pembe bir hayatta iyiliğin her zaman kötülüğü yendiğini düşünüyorlar.. yanılıyorlar. Fakat bu kitapta iyilik tam olarak yenilmiş değil. Dediğim gibi anıtlaşmış. Yazarın kullandığı üslubu her zamanki gibi beğendim. Ayrıca çocuğu anlatırken çocuk gibi yazması, dedeyi anlatırken kırılgan bir üslupla devam etmesi çok güzeldi. Çocuk olmayı unutmamış bir yazardın sayın Aytmatov.

Beyaz GemiCengiz Aytmatov · Ötüken Neşriyat · 201870,4bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Semanur Çakır