Geçen yıl bir yolculuğa çıkmıştı Nermin Yıldırım; Portekizden İspanya’ya: Camino de Santiago. Ondan sonra da bu güzel eser çıkmış ortaya. Nefis olmuş. Özlemişim kalemini. Bir yol hikayesi. İnsana dair, sana dair bir hikaye Seher’in ağzından dinlediğimiz. Annesi onu bırakıp gidince, bir o akrabasında bir diğerinde kalarak aslında hayatı hep yolculuk halinde ve hiçbir yere ait olamadan geçmiş. İçinde sevilme ihtiyacı olan huysuz bir kadın. Yolculuk arkadaşı Ogo ise tam tersi, sevgi pıtırcığı. Bu yola çıkanların hepsinin bir sebebi var. Zaten hac yolu olarak da anılıyor. Bir amaç için çıkılan yol, sarfedilen emek mutlaka bir şeyler öğretiyor, benliğini keşfetmene, iyileşmene, dönüşmene, aslında aksayan yanın neresiyse dengeye gelmene yarıyor yürümek, zorlanmak, acı çekmek, başladığını bitirmek. Ben çok severek okudum. Hatta şimdiye kadar en sevdiğim diyebilirim. (4. kitabıydı okuduğum. Geriye Saklı Bahçeler Haritası ve Unutma Dersleri kaldı.) Nermin Yıldırım’la tanışmak için de güzel bir başlangıç olur, tavsiye ederim henüz hiç okumayanlara

EvNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20203,531 okunma

·

444 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe Ümit Karabacak