Anam ...Ne çok isterdim şimdi kokunu genzime çekip dizinde uyumayı ... Ne çok isterdim bir parça ekmek de olsa onu yerken yüzüne bakmayı .. Ama nasip ana , nasip ...
Ve bir şey daha bilirim ana. Buradan dönmek yoktur . Ben geri dönemem ana. Sofrada artık benim yerim de boş kalacak , kitaplarım öylece duracak ve kapıda olmayacak çarıklarım . Döşeğim de sen yat anam. Nolur , o kuru yerde yatma gayri.
Ben gelirken ahırdaki o son öküzü satıp da boynuma astığın para tamı tamına bende duruyor .Sana geri gönderiyorum onu anam. Al onu , hepsi senindir .Kimseye muhtaç olma.
Ve bu mektubu aldığın vakit bil ki ben, Hacı Ali , senin evladın .. Dedem gibi , babam gibi vatan için ölümüne çarpıştım . İçin rahat olsun . Bastığın toprağın bedeli ödendi anam . Unutmayasın. Ve müjde olsun sana anam artık sen de şehit anasısın .
“Şehit olanlar ölmez” diyorlar ana! Ben de ölmedim ..
O Gül kokan elllerinden hasretle öperim...
Oğlun , Hacı Ali’n ...
—————————-
Kitabın kapağındaki çocuk şehidimiz Hacı Ali .. Gözlerine bakınca , Annesine yazdığı mektubu hatırlayınca yüreğim sıkışıyor .. Hacı Ali ve niceleri daha çocuk yaşta cephede vatan için düşman ile savaştılar . Onlar sadece bedenen yanımızdan ayrılarak bir karış toprağımızı bile düşmana nasip etmediler .. Ruhları şad olsun ..
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.