Victor Hugo 1829 yılında yayımladığı 'Bir İdam Mahkûmunun Son Günü' adlı romanıyla idam cezasına taviz vermez bir tavırla karşı çıktı. Kitap 23 sayfalık bir önsöz ile başlıyor. 19 yy Fransa'nın siyasi durumu ve olayları anlatıyor. Duygudan duyguya götürecek bir kitap. İdam kararının verildiği yani yargılanışından idamına kadar geçen süreyi ele alan bir kitap. İnsanoğlunun ölüm karşısında çaresizliğini anlatıyor. Toplumu bilinçlendirmek için yazılmış bir eser. Herkes nasıl, nerede ve ne şekilde ölçeğine bilse ne olur? Bu da insanı empati yapmayı zorluyor. Kitap günlük şeklinde ilerliyor, nasıl sıkıntılar yaşadığını, neler olduğunu, ailesini, öldükten sonra neler olabileceğini bahsediyor. Cinayet suçundan dolayı idama mahkum edildiğini bahsediyor ama bu cinayeti ne için işlediğini? Kendisinin haklı veya haksız olduğunu bahsetmiyor. Yazar bu konuda belirsiz ve sisli tutuyor ve düşünmemizi istiyor. ÖLÜMÜ! (İDAMI!) Aynı zamanda bu konuda pişmanlığı da yok, mahkumun sadece o anki kendi içinde bulunduğu duygulara, düşüncelere ve idam cezasına odaklanmıştır. Giriş cümlesi de bu konuyu açıklıyor zaten; "Ölüm cezası! İşte beş haftadan beri beni varlığıyla donduran, ağırlığıyla ezen bu tek düşünceyle yaşıyorum!" İşte bu kitap mutlaka okunacak kitaplar arasına girmeli çünkü son 100 yılda kaybettiğimiz "EMPATİ" yapmayı yeteneği için eşsiz bir pratik sunuyor. Güzel kitaplar ile yaşamayı diliyorum sizlere.

Bir İdam Mahkûmunun Son GünüVictor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2023121,3bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aydın DEMİR