O kadar güzeldi ki, hasret kaldığım bir tarzda yazılmıştı. Mitolojiyi bu kadar güzel bir dille yazan o tanrıların güçlerinin aslında güçsüzlük olduğunu bu kadar hissettiren az kitap var bana göre. Okudukça olaylar arasında kaybolmaktan vakit bulursanız eğer insanların aslında yüzyıllardır çözmek istedikleri problemlerin gerçek problem olup olmadığını sorgulayabilirsiniz. Bir yerde şu sözü duymuştum 'Aslında hayatta en önemli olan çakıl taşı gibi kalmaktır. Çakıl taşları etrafındaki etkenler yüzünden aşınır ama özünü kaybetmez.' . Gerçekten ne kadar özümüzü koruyoruz ya da özümüzü koruyacak kadar doğru muyuz? Sanırım kitaptaki karakterlere biraz fazla romantik yaklaşıyorum. Her şey zıttı ile birlikte vardır sözüne inanan biriyim ama o zıtlıklar ayrı vücutlarda olmasındansa tek bir vücutta o zıtlığın çarpışmasını izlemek ve yaşamak bana daha iyi hissettiriyor. Dediğim gibi kitabı okurken kaybolun olaylar ve kişiler arasında ama düşünmeyi ve hissetmeyi bırakmayın. Aramızda kimler Prometheus'un kaderini yaşamaya cesaret edebilir? Belki de ilk sormamız gereken soru bu kendimize.

Ben, KirkeMadeline Miller · İthaki Yayınları · 202134,3bin okunma

·

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Lamia Elif Şimşek