Allah dilediğini saptırır ve dilediğini de doğru yola eriştirir; güçlü olan, Hakim olan O''dur." 14-İbrahim/5. Bu ayet-i kerime ile başlamak istedim incelememe. Kitabın son sayfasını okuyup kapattıktan sonra uzunca bi süre beynimi susturamadım. Suphanallah Yarabbi böyle bi hidayeti biz müslümanlara da nasip et diyebildim. Telaşlarımız, davamız, ne kadar da saptırılmış ya da saptırdık. Rosita’yı kıskandım hemde çok.. Yarantanla arasında öyle kuvvetli bir bağ var ki ona o kadar yürekten inanıyor ki zorlu hayatın içerisinde hep mi hep işleri yolunda gidiyor hep bi elinden tutuyor.. Rosita, benim için umudun adı artık. Rutubet kokulu güneş görmeyen bir beton arasından çıkan bir otla dahi umutlanmayı biliyor ondan dahi güç alıyor ve yine Yaradana güveniyor. Çok sorguladım her duasını Rabbim önüne çıkarıyordu Rabbim öyle bir yol çizmişti ki her işi iyilik her işi hidayete çıkıyordu ve ben sürekli duamın kabul olmamasından şikayetçi biriyim peki ben samimi değilmiydim? Rabbim’e tam anlamıyla teslim olmuyor muydum ki duam kabul olmuyordu? Bilemedim üzgün ve düşünceliyim.. Bu nasıl bir bağ Yarabbim... en bi dokunun yer işe Rositanın çocuk sahibi olmak için dua ederken iyi bir eş iyi bir yuva istememesi ve bu karşısına çıktıgında bunun farkına varıp Tokat gibi yüzüne çarpması... Bundan sonraki tüm duamlarımı her şeyiyle isteyecektim. Çekinmeyecektim isterken. Benim Rabbim değil miydi ki? ‘İste vereyim kulum’ diyen... söylenecek çok cümlem var ama biraz bu kitap ve düşüncelerimle bayağı boğuşmam gerek. Okuyun okutturun okumama vesile olan genç İHH’ya minnettarım....

Compañero RositaNeşe Kutlutaş · Vadi Yayınları · 2016839 okunma

·

69 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rumeysa BEYAZPOLAT