İncelemeniz harika olmuş, yavaş yavaş ve keyifle okudum, ellerinize sağlık. Ben Zaman Çarkı ile ilgili bir hayal kırıklığımı paylaşmak istiyorum, incelemenizi okuyunca tekrar hatırladım. Karanlık varlık, genel hikayenin içinde fazla “salt kötülük” gibi duruyor. Hiçbir derinliği yok, Rand ile olan savaşı da bana çok yüzeysel geldi.
Esere yakışan bir karanlık varlık tasviri, Ravenloft serisindeki Azalin’in hikayesi gibi olabilirdi. Özellikle Rand’ın kendi içimdeki deliliği, Karanlık Varlık, Saidin’deki leke ve Lewis Therin denklemi ile gerçekliğin sınırı zorlanabilir diye düşünmüştüm. (Ağır spoiler için şimdiden özür dilerim) Örneğin Ravenloft seride Azalin, kitap boyunca yok etmeye çalıştığı varlığın, kitabın sonunda kendisi olduğunu öğreniyordu. Diğer bir örnek de matrix filminde Morpheus ve Ajanların yaptığı gibi nitelikli diyaloglar beklerdim. Buradaki hayal kırıklığımı Brandon Sanderson’un görece daha zayıf kalan edebi yazım gücüne ve suya sabuna dokunmadan seriyi bitirmek istemesine bağlıyorum.