Gönderi
Hayatta hiçbir şeyi önemsemeyen, hatta annesinin tabutunun başında kahvesini yudumlayan, umursamaz bir adamın hazin öyküsü yer alıyor kitapta. Topluma ve olaylara fazlasıyla duyarsız olan bir insanın, sahip olduğu bu duyarsizliktan dolayi hayatinin hiç ummadığı olumsuz bir noktaya varması çok güzel anlatılmış eserde. Bir insanın çevresine bu denli yabancılaşmasına ve en dramatik olaylara bile kayıtsız kalabilmesine okudukça şaşırıyor insan. İnce bir kitap ama bir o kadar da derin. Kitabi okumaya ilk başladığım sırada olaylarin akışı Yusuf Atılgan'ın Aylak Adam adlı eserini hatırlattı bana. Iki kitabın da genel olarak konulari benzer görünse de Yabancı uslubuyla, derinligiyle apayrı bir kulvarda bana kalırsa. Kitabın tarzı gereği aksiyon içeren bir yönünün bulunmaması ve sakin bir modda ilerlemesi de okuyucuyu sıkmıyor, aksine fırtına öncesi sessizlik misali merak uyandırıyor. Ki zaten kitabın sonunda da bu merak duygusu karşılığını buluyor. Özellikle kitabın son kısmını üzülerek okudum. En vurucu kısmın da bu bölüm olduğu kanaatindeyim. Hayatının bir anda beklenmedik bir noktaya gelmesine şaşıran kahramanimizin içinde bulunduğu umutsuz durum resmen okuyucuya empati yaptırıyor. Bu da eserin anlatımının derinliğinden kaynaklanıyor. Zihnimde güzel tat bırakan, akıcı bir eserdi. Okumayı düşünenlere tavsiye edilir. :)
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.