...Yıllar, kötü bir şaka gibi yankı bulmadan geçip gitmişti işte. Kendisi de, gıcırdayan döşemeyle, makineyle, dolaplarla birlikte küflenmişti. Üstlerinde "vekaletnâme" yazılı kağıtları yerlerinden alıp makineye geçirmeye, ad, adres, yıl yazmaya, nüfus kağıdı istemeye alışmış ellerini nereye koyacağını kestiremiyordu şimdi, boş kalınca. Emekliye ayrılınca bunları bol bol düşünecek zamanı buluyordu kişi; yeniden gözden geçiriyordu, geçirebiliyordu, kendini, ellerini, geçmişini. O zaman sağ olduğunu doğrulamak için elleri el, yürekleri yürek yapan değerleri üstlenmek, onunla uyuşmak geliyordu içinden. Camların ardından fırlamak, gözlemle yetinmemek artık, karışmak, katılmak, itelenmek, kargaşanın ortasına dalmak; rüzgarda hırpalanmak, dirilmek.
Sayfa 73 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
·
9 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.