2012 Yunus Nadi ödülü almış olan Eşik harika bir eser,nitelikli bir eser... Objektif kaleme alınması ise en hoşuma giden kısmıydı. Siyasi çatışmalar içinde büyüyen kız çocuğu Eylül'ün öyküsünün anlatıldığı kurgu, aslında bir devrin panoraması. Türk solunun çıkmazları, entelektüel bir kalemin elinden çıkınca yaşanmışlıklar daha bir anlam kazanmış oluyor. Irmak Zileli'nin otobiyografik malzeme kullandığını kitabı bitirince öğrendim. Babası Gün Zileli ve dayısı Doğu Perinçek’le ilişkisi üzerinden kurgulanmış bir romanmış, belki de bunlara tanıklık ettiği için Eylül karakteri ilmek ilmek işlenmiş ve muazzam anlatılmış. Kitabın aşağı yukarı yarısına kadar bir 12 Eylül romanı diye okuyorsun ama esas bundan sonra başlıyor kurgu. Devrimci ailenin çocuğu olan Eylül'ün iç sesine dönüşüyor kurgu. Baskın bir dayı ve baba arasında kalan ve kendini bulmaya çalışan Eylül'ün travmaları veya yaşadıkları baba-kız ilişkisi üzerinden anlatılıyor.Anne ve babası arasında kalan Eylül kendini ringin ortasında kalmış amatör bir boksör gibi hisseder. Her köşeden yumruk yiyor ve bunları kaldıracak kadar güçlü değil. "Sizin hiç babanız öldü mü? Benim bir kere öldü kör oldum. Bir kere değil defalarca öldü. Bir öldü bir dirildi. Bir daha öldü. Yine dirildi. Yine öldü. Bir kez daha, bir kez daha. Sayısını unuttu. Babamdan ummazdım bunu kör oldum. " s. 13 Defalarca babası Hasan'ın ölümüne nasıl tanıklık ediyor, bir insan kaç kere ölür ki... Okuyun o zaman. Bir çocucuğun gözünden okuyun hem de... Annesi Ayşe ve babası Hasan arasında da kalan Eylül kendini ringin ortasında kalmış amatör bir boksör gibi hisseder. Her köşeden yumruk yiyor ve bunları kaldıracak kadar güçlü değil. En son yediği darbeler ise onu daha da zor durumda bırakır. Çok şey söylemek istiyorum lakin kitabı okumanızı engellemekten imtina ediyorum. Lütfen listelerinize alın bu cesur kalemi...

EşikIrmak Zileli · Everest Yayınları · 201793 okunma

·

140 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.