Benim acım öyle bir acı ki sevgili insan kardeşlerim, artık ne şiirlere yaraşır nede dile yanaşır. Bir acı ki düşman başına. Parasızlık desem değil, gönül işleri desem değil. Dedim ya ne şiire dökebiliyorum ne de konuşabiliyorum. Ah denizleri kurutan yüreğim, nasıl dayanabildin bunca sene? Tanrım madem beni böyle sınayacaksın, en başında kulağıma fısıldasan yeterdi. Seni sevmiyorum ben, diye. Biliyorum tanrım, aman lüzumu yok. Kapının yerini biliyorum...