Gönderi
Mahkum çaresizlik içinde idam gününe doğru giderken yazar okuyanı da yavaş yavaş buna hazırlıyor. Mahkumun iç dünyasını, psikolojisini çok iyi yansıtmış, sanki onunla birlikte hissedip duygularını yaşıyoruz. Böyle bir durumda nelerle karşılaşılır, neler düşünülür, bir gün nasıl geçer bunları aktarırken empati yapmamak çok zor. İdam cezasının trajik yanlarını gösterirken mahkumun duygularını da derinlemesine hissettiriyor.
Ölümüne yaklaşan birinin bile son ana kadar yaşamaya dair umudunu koruması, karardan vazgeçileceğini düşünmesi hayatın, özgürlüğün ne kadar tatlı ve kıymetli olduğunu gösteriyor. Diğer yandan "insanların hepsi belirsiz bir süre için ertelenen ölüm cezasına mahkumdurlar" diyerek kaçınılmaz sona da dikkat çekiyor.
Notre Dame'ın Kamburu'ndaki kadar doyurucu şehir tasvirleri olmasa da geçilen yerleri, düşüncelerini açıklarken bahsettiği mekanları, geçmişe gittiği anları adeta o yerleri gözümüzün önüne getiriyor. Giyotin cezasının gerçekleştiği Greve Meydanı, Bicetre Hapishanesi, belediye konağı çok iyi betimlenmiş. Dönemin sistemine yapılan eleştirinin yanı sıra Greve Meydanı'na toplanan halkın infazı çığlıklar, kahkahalar eşliğinde gösteri gibi izlemesini de eleştiriyor.
Dönemin sorunlarını yansıttığı bu kitap aslında daha uzun yazılabilirmiş ama sanırım yazarın amacı hem bu cezayı dile getirmek hem de halkı eleştirmek olduğundan vermek istediği mesajı kısa ve öz tutmuş. Duyguların yoğunluğu, o durumdaki bir kişinin hislerini geçirebilmesi, mekanların tasviri ve verdiği mesajla her anlamda sayfa sayısıyla ters orantılı bir kitap.
·
8 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.