Sedef Mustafaoğlu
sönmedi, Dinmedi Bir an dahi de.
Gitmedim, Sormadım, Aramadım de
Kül oldu, yandı kavruldu de
Hayatı vardı, İçinde var olan her
şeyiyle yıktım, viran ettim de.
En büyük hayali yağmurda başını göğsüme
yaslayarak bir bankta oturmaktı.
Bu yüzden yağmurları hiç sevmedi de.
Onu bırakıp gittiğimde çok ağladı
her gözyaşına, her
umutsuzluğa defalarca.
kez düştü Düştü de çıkmak bilmedi de.
Kimseye ondan bahsetmedim de,
oysa bütün kuşlara, kelebeklere,
çiçeklere adımı fısıldadı de.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.