Öncelikle şunu belirteyim, her okuduğum kitaptan sonra inceleme yazılarına ve yorumlara bakarım, böyle bir kitap için sadece "aşk üzerine" sığ yorumlar görmek beni delirtiyor (ergenlik döneminde olmak lazım bunun için) ve daha iyisini yazamıyor olmaktan da hayıflanıyorum.
Spoiler oranını düşük tutacağım :
İsminin çağrıştırdığı gibi bir sınıf çatışması değil beklenenin aksine : Dört birbirine bağlı aşk ve üç baba-kız ilişkisi üzerinde dönüyor olaylar, 
Stefan Zweig'in "Bilinmeyen bir kadının mektubu"ndaki kadın karakterle Nataşa'yı, tamamen olmasa da benzetmekten kendimi alıkoyamadım.
Kitaptaki en çarpıcı bölüm hiç kuşkusuz Vanya ile Prensin içki masasındaki uzun diyalogları, burada, erdemli olarak asil ruha sahip kararlar vermenin insanı "ezilen" yaptığını, aslında erdemli olmanın da bencillik barındırdığını ve Prensin Schillerci etiketiyle aşağıladığı insanlar arasında bencilliğini herşeyin üstünde tuttuğunu itiraf etmesiyle Dostoyevski bizi güzel bir tokatlıyor...
Okuyun, okutturun dostlar...
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.