Ali Ayçil ilk olarak "Sur Kenti Hikayeleri" isimli kitabıyla tanıdığım ve ardından çeşitli dergilerdeki denemelerini takip ettiğim, severek okuduğum bir yazar. Usta Konuşmak İstiyor kitabını da aynı duygularla okudum. Bu kitaptaki her bir deneme içerisinde kendimden bir cümle, kendime ait bir his, kendimi ait hissettiğim bir yaşam buldum. Kurşun kalemimin ucunu itinayla açıp yeni sayfayı çevirdiğimde "Bir cümlenin altını henüz sivriltilmiş bir kurşun kalemle çizmenin tadını nasıl anlatabilirim ki!" cümlesiyle karşılaştım mesela. Yazar, sanki bizim bir önceki ve bir sonraki ve tabii içinde bulunduğumuz anlarımızı biliyor gibiydi. Kitabı okurken tanımadığım bir yerde duruyormuşum gibi değil de, yüzüme vuran güneşin açısına kadar aşina olduğum bir çocuk parkında bekler gibi ya da bahçe duvarı yıkılmış bir evin köşesinden dönünce yolun sağında görünen mahalle kahvesinin müdavimi gibi hissettim kendimi. Kitaba yabancı değildim, anlatılana yabancı değildim, cümlelere, hislere, düşüncelere, kişilere yabancı değildim. Son bir alıntı ile bitirelim. Diyor ki; "Kendimizi toplamaya başladığımızda, aslında kendimizi dağıtmaya başladığımızı da fark ederiz." Sevgiyle, tavsiyedir.

Usta Konuşmak İstiyorAli Ayçil · Dergah Yayınları · 2020245 okunma

·

106 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Şeyma Balkan