Yan yana iki pencere. Yan yana iki gölge.Kıskanıyorum penceredeki çocuğu.Ah ne olurdu gölgem küçülüverse. Benim pencerem de kanatlarını açıp karışsa bahara.Bıraktığım ne varsa çocukluğumda çalsa kapımı.Boyanmamış yüzüm,kirlenmemiş gülüşüm,zırhsız bedenim.O üç aylıkken keşfettiğim elleri!
Size ne çok ihtiyacım var!
İşte ilk sesleri işitiyorum.Sevinç hıçkırıkları ve kulağıma okunan ezan.İşte ellerimi denetlemeyi öğreniyorum.Yumruk yapabiliyorum mesela.İşte kafamı dik tutabiliyorum.
Oyunun dışında kalmış yabancı bir çocuk gibiyim. Her şey keder yağdırıyor bana.Çocuklar beni de oyununuza alın.
Sayfa 135Kitabı okudu
·
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.