Bugün O’nun ölüm yıldönümü, iç dünyamın kapılarını açan kalemin sahibinin aramızdan ayrılışın üzerinden tam 43 yıl geçti.
Turgut ile sürükledi bizi peşinden, hepimizin aslında birer Tutunamayan olduğunu gösterdi. Turgut ile sürüklerken Selim’i, bir nevi bizi sorgulattı bize. Başkaldırdık onunla birlikte; hayatın bütün düzensizliklerine, insanlığın gidişatına. Olric ile tanıştırdı bizleri, iç dünyamızın en derin noktalarına daldı.
Hikmet ile yeniden sorgulattı bize yaşamı, o hesaplaşırken geçmişiyle bizi de silkeledi ve savaş açtık geçmişe. Tehlikeli Oyunlar oynamak istiyorum dedi ve oynadı. İnsanlığın ölümünü anlattı bizlere.
Öyle eserler bıraktı ki bizlere anlamak her babayiğidin harcı değil. Yaptığı ironilerle, kendine has mizah anlayışıyla okurken tebessüm ettirip sonrasında bir sızı bıraktı yüreğimize. Onun eserlerini okurken defalarca daldık sonsuzluklara, derin düşünceler içinde boğulduk. Yüzümüzü güldürürken yüreğimizi kanattı…
Verdiği mesajlar, yaptığı ironilerle kalemini dile getiren ve ölümsüzlüğü bulan Oğuz Atay’ın fani ölümünün 43. yılındayız. Eserleriyle ölümsüzlüğü buldu ve hiç unutulmayacak...