Vicdan ne garip bir ruh hali değil mi?
Aslında pişmanlığın dokunaklı bir diğer yanı. Masum ya da. Başka bir insana kötü bir şey yaptığımızda, onu üzdüğümüzde ya da sustuklarımızda bizde biriken pişmanlık birikintisi. Yani bencil bir kendini avutma mı gerçekte vicdan?
Bilemiyorm, böyle bakınca, karşıdaki insanı üzdüğümüz için mi oluşuyor vicdan
