Yapı Kredi Yayınları'ndan çıkan düşünce dergisi Cogito'yu yıllar içinde ara ara okudum. Pandemi döneminde koyduğum hedeflerden biri elimden geldiğince ilk sayıdan itibaren birçok değerli sayıyı kütüphaneme katmaya çalışmaktı. 1994 yılındaki ilk sayısında "Laiklik" konusunu işleyerek başladılar. O dönem için ne kadar önemliyse bugün de aynı önemini koruyor. 《☆☆☆》 "Bilginin yerini sloganın, taklitçiliğin, özden yoksun retorik gösterilerinin almasıyla, düşünce eylemi besin kaynaklarını neredeyse bütünüyle yitirdi. Bunun en ağır bedellerinden biri de, bilginin rehberliğiyle değerlendirme anlamını taşıyan eleştirinin ülkemizde gelişmemesiyle ödendi." 《☆☆☆》 Türkiye'nin lâiklik anlayışındaki en büyük sıkıntı şudur; din ve devlet işleri ayrılığını kabul eden, ama devlete dinsellik alanına giren konularda geniş bir denetim ve müdahale yetkisi tanıyan laiklik uygulamasıdır. Osmanlı kültüründe hakim olan düşünce tarzı akılcılık değildir. Osmanlılar inanç insanlarıydı. Şeyhülislamların, imam ve hocaların söylediklerine körü körüne inanma ve boyun eğme, Osmanlı tebaasının belirgin özelliği idi. 《☆☆☆》 İslam aleminin uygarlık yarışında bayrağı kaptırmasının nedenlerinden biri de, yöneticilerin insanların özgürlük bilincini yok etmeleridir. Özgür insan üreten insandır. Değer üretme, özgür ortamlarda gerçekleşir. 《☆☆☆》 İslam toplumunun siyasi anlamda tarihsel trajedisi, Beni Ümeyye ailesinin bilinen yollarla iktidarı ele geçirmesiyle başlar. Gerçek ve resmî kopuşun Muaviye ile başladığı genel kabul gören görüştür. İslam'ın siyasal literatüründe bu radikal kopuşa Hilafetin Saltanata dönüşmesi adı verilir. İslam'ın siyasal felsefesine göre hakimiyet Allah'a aittir. Ancak bu hakimiyet siyasi hayattaki yansıması olan ilâhi iradeyi temsil etme yetkisi İslam toplumuna veya ümmete aittir. Bu da ümmetin hür iradesinin beyanı olan seçim ve Biat ile gerçekleşir.

Cogito - Sayı 1Cogito Dergisi · Yapı Kredi Yayınları · 199472 okunma

·

243 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Murattgenstein