...döndüm bilgelik, akıllılık ve delilik nedir ona bakmaya başladım. O zaman gördüm ki, bilgelik deliliğin üstünde, ışıkla karanlık misali, bilge kafasıyla görürken, deliler karanlığa koşuyor. Ve anladım ki, herkes aynı...
O zaman, içimden şunlar geçti: Delinin hali benimki gibiyse ben ne diye bilgelik peşindeyim?
O zaman gönlümce dedim ki, bu da boş çünkü bilge kişiler hep hatırlanmıyor, deliler de öyle ve gelecek günler her şeyi unutuyor.
Bilge nasıl ölüyorsa deli de öyle ölüyor. Bu sebeple yaşamaktan tiksindim.
Kader kimseye ayrıcalık etmiyor, doğruluk severe neyse, Tanrısıza da öyle, iyiye temize neyse, kötüye öyle, kurban kesene neyse, kesmeyene de öyle. İyinin keyfi neyse, günahkârın da öyledir. Yeminini bozanla yeminden korkan bir. Yeryüzündeki bu hal, kötü bir şeydir.
Bu yüzden de insanların kalbi kötülük dolu, yaşadıkları sürecek kalplerinde çılgınlık var, sonra da ölüm geliyor. Çünkü bütün canlılarda beklemek, ümit etmek diye bir şey var. Zira canlı bir köpek ölü bir Arslan’dan daha iyidir. Çünkü hafızaları unutulmuştur. Öyle ki, artık ne sevilir ne nefret edilir, ne de kıskanılırlar. Ve yeryüzünde olup bitenlerde payları yoktur!
.
Aşağılık insan oğlu yine unutacak!
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.