"..
Sevmek sevildiğini bile farketmeden
yaklaştıkça ölüm soğuk bir yağmur gibi
sevmek zehir zemberek ve yürekten
gecikerek de olsa vuruşur gibi
sevmek için geç ölmek için erken.. "
"kimi sevsem sensin / hayret
sevgin hepsini nasıl değiştiriyor
gözleri maviyken yaprak yeşili
senin sesinle konuşuyor elbet
yarım bakışları o kadar tehlikeli
senin sigaranı senin gibi içiyor
kimi sevsem sensin / hayret
senden nedense vazgeçilemiyor"
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular" diye anlattı "sevgili"nin hayatta somut bir karşılığı olmadığını
Attila İlhan.
Şimdi de "Kimi Sevsem Sensin / Hayret" diyor. Yaşadığımız hayat karmaşıklaştıkça "mümkünsüz" hale gelen aşklarımızı mısralara döküyor, mısralarını, ruhumuzu hafif bir meltem gibi saran, bizi derinleştiren, acıtan eşsiz bir müzikle harmanlıyor ve onlardan hayatlarımıza temelli giren, unutulmaz şiirler inşa ediyor...
Onlara bakalım, dokunalım diye; onları duyalım, koklayalım, onlarla içimizin çoraklıklarını yeşertelim diye.
"sevmek insanın yüreği kadar"
"senin beklediğin gemiler hiç gelmeyecek"
"iskeleden kalktı cumhuriyet vapuru
akşam camlarında gözyaşları
giden çocukluğumuz mu?"
"yaşamak
doğruların yanlışlarda aranması"
Keyifli okumalar...