Puşkin için aşk, insan ruhunu uyandıran bir özelliğe sahiptir. Nitekim Tatyana tarafından reddedilen Onegin’in ahlaki açıdan sarsıldığı görülür.
Yazar, eserinde çevre tarafından belirlenmiş ve tipikleştirilmiş toplumsal yapının esas çizgilerini yansıtır. Öyle ki kahramanlar değişmez kişilikler olarak değil, toplumsal olaylardan psikolojik
olarak etkilenen bir gelişim gösteren varlıklar olarak verilir. Bu durum da Puşkin gerçekçiliğinin bir başka önemli özelliğidir.
Kader ve tesadüf kavramlarının karşıtlık içinde verildiği Rus edebiyatının ilk sosyopsikolojik romanı olan “Çağımızın Kahramanı”yla (Geroy naşego vremeni) ise Lermontov’un gerçekçi sanatının doruk noktasına ulaştığı görülür
Söz konusu romanın ana kahramanı “Peçorin, Rus gerçekçiliğinde tüm yönleriyle ve en gerçekçi biçimde tasvir edilen ilk psikolojik portre” olma özelliği taşır. 19. yüzyıl Rus toplumunun psiko-sosyal yönünü yansıtan bu karakter, hiçbir alanda yeteneklerini kullanamayan, idealleri olmasına karşın hedeflerine ulaşamayan, sözde çok iş başarmak isteyip de başaramayan, toplumla, kendi iç dünyasıyla ve hayatın gerçekleriyle çelişen soylu aydın kesmini temsil eder. Eser romantik çizgiler barındırmasına karşın, ortaya koyduğu gerçekçi ve tipik karakterler aracılığıyla senkretik gerçekçiliğin bir örneği olduğunu gösterir.129 Nitekim eserin en gerçekçi kahramanı Peçorin’dir.
Lermontov “Çağımızın Kahramanı” eseriyle karmaşık çelişkileri bünyesinde barındıran bir neslin psikolojisinin derinliklerini gerçekçi bir şekilde gözler önüne serer. Bu bağlamda psikolojinin bütünündeki düşüncelerini sunabilmek için roman
türünden yararlanır. Romanının içinde verdiği Peçorin’in güncesi aracılığıyla başkahramanının düşüncelerinin daha iyi analiz edilmesini sağlarken, yazarın senkretik gerçekçiliği tekrar karşımıza çıkar. Öyle ki gerçekçiliğin en önemli özelliklerinden kahramanının iç dünyasını çözümleme görevinin bilincinde olan Lermontov, özellikle romantik ve gerçekçi öğeleri bir arada sentezler
“Ölü Canlar”ın en önemli yanı ise Gogol döneminin gerçekçiliğine ilişkin farklı yanları ortaya koymadaki başarısıdır. Çünkü bu eser yalnızca halkın ahlaksız yönlerini deşifre etmekle kalmaz, aynı zamanda köylü ve memur karakterlerinin yansımasını da verir.148 Bunu yaparken ise Gogol eserinde yer verdiği her gerçekçi detayın gerçek hayatın içinden olmasına dikkat eder. Çünkü onun için gerçekçilik, kendi yaratıcılık sınırlarının sonsuzluğunu göstermedeki binlerce imkândan biridir
Gogol’ün yaratıcılığında Rus halkının karakterini, ahlaki değerlerini ve yargılarını anlatma isteğinde ise halkçılık öğesi ön plana çıkar. Belinski’nin sözleriyle:
“Eserlerine ne kadar da şiir, felsefe, gerçek katıyor! Gogol, hiçbir biçimde halkçılığı düşünmemektedir; aksine halkçılık doğal bir biçimde kendini ona kabul ettirmektedir. Ondaki güldürücü ve alaycı yan, tan anlamıyla Rus’tur!”
kaynak: academia.edu/35505529/I_A_GO...
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.