Duyu organlarımız bizi yoldan çıkarmaya bayılır. En kandırıkçı olan da gözlerimizdir. Onlara fazla bel bağlarız. Etrafımızdaki dünyayı gördüğümüzü sanarız, ama aslında algıladığımız ancak yüzeydir. Nesnelerin gerçek tabiatlarını, özlerini bulmayı öğrenmemiz gerekir, ama gözler bu konuda bize yardım etmekten çok bizi engeller. Dikkatimizi dağıtırlar. Gözlerimizin karmaşasına bayılırız. Gözlerine fazla güvenen bir kişi, diğer duyularını ihmal eder, bununla işitme veya koklama duyularından fazlasını kastediyorum. İçimizdeki isimsiz organdan bahsediyorum. Şimdilik ona, kalbin pusulası diyelim.
··
29 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.