Eğer insan esas itibariyle kötü ise, insanın kendi hayatını tayin etmesine izin verilmemesi kaçınılmazdır. Dolayısıyla insanın bütün hayatı, harici bir otorite tarafından kontrol edilmek zorunda kalınacaktır. İşte bu, dinde papazlığın / ruhban sınıfının, siyasette ise otokrasinin zuhur etmesi anlamına gelir.