Çocuklarda öfke nöbetleri denilen durumlar üç farklı anlam taşır. Çok küçüklerde bu durum, yaşa uygun olarak o sırada hiçbir dışavurum olanağı bulamayan dürtü türevlerinin hareketsel-duygusal çıkış yollarıdır. Böyle bir semptom, çocuk tarafından başka çıkış yollarının da bulunduğu kavranır kavranmaz, hiçbir tedavi gerektirmeksizin ortadan kalkar. Ama aynı semptom, içine girilemeyen ve yaşanamayan nesne dünyası karşısın da hemen ulaşabildiği nesnelere yönelen nefret duygulan ve saldırganlıklar (kendini yaralamak, kafasını duvara çarpmak, mobilyalan kırmak gibi) şeklini de alabilir. Bu durumda yer değiştirmiş olan duygunun bilince çıkarılması ve asıl hedefiyle yeniden bağlantılandırılması gereklidir. Üçüncü olasılık söz konusu öfke nöbetinin gerçekte bir kaygı nöbeti olmasıdır. Fobik çocuklar korunma ya da kaçınma davranıştan engellenirse kaygı nöbetleriyle yanıt verirler, bu da eğitimsiz bir gözlemci tarafından saldırgan bir nitelik diye görülebilir ve bilinen öfke nöbetlerinden ayırt edilemeyebilir. Böyle kaygı nöbetleri daha önce belirtilenlerden farklı olarak yalnız iki önlemle ortadan kaldırılabilir: Ya föbik savunmanın yeniden sağlanmasıyla ya da kaygının kaynağının analitik olarak aranışı, yorumlanışı ve çözülüşüyle.
Sayfa 97Kitabı okudu
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.