Çile gözyaşı olsa dökerdik, kan olsa akıtırdık. Ne budur, ne de o. Gözyaşıyla kan çilenin ölümüne götüren yoldaştır. Çile bir işkence olsa bırakmak kabil olurdu. Kim geçmiş çilesinden, kim onu boşluğa fırlatıp da dünyadan kahkaha dilenmiş? Çile, bizi bizden ayıran ne varsa hepsini ayıklıyor. Benliğimizde barınan binlerce yabancıyı bizden dışarıya atıyor, bizi bize bırakıyor. Çile çeken ne eşyayı, ne dünyayı, ne de dıştan gelen halleri yaşamaktadır. O, durmadan yanıp yakan bir kandil gibi kendini yaşıyor ve kendini telef ediyor.
Sayfa 119 - ÇileKitabı okudu
·
203 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.