Hani gökte bulutlar toplanır ya; küme küme, ortalık kararır, sonra şimşekler çakar, gürültüler bütün alemi tedirgin eder, insanlar kaçar, sığınacak yer arar.
Boşalır gökyüzü, seller silip, süpürür; geride korkunç bir boşluk kalır.
Bizim de durumumuz tıpkı bir sel baskınının ardında kalan hüzündü, çaresizlikti.?
.....
Sabah, doğanın o güzel renklerini taşıyan güneş, karalar bağlamıştı..
Çevreme bakındım; doğadaki her şey ama her şey kapkaranlıktı.
Herkes karalar giymişti. Herkes ağlıyordu. Yüzümü güneşe doğru çevirdim; güneş de ağlıyordu.
Siz güneşin ağladığını hiç gördünüz mü?
O gün güneşin ağladığı gündü..?
#maraşkatliamı 19aralik & 26aralık 1978