Kendimizi bir yana koyduğumuzu varsayıp, yakınlarımızın sınırsız isteklerini
karşılamaya çabalamak, onları bu sakat alışkanlıklarından uzaklaştırmaya
yanaşmamak, hatta onların bu tutumlarını özendirmek neden erdem sayılıyor? Var mı, bunlara verilebilecek dürüst, inandırıcı yanıtlarımız? Büyük harflerle söylüyorum kendi payıma. YOK. Öyleyse?