#okudumbitti #kitapyorum #koredekiayakizleri 240 Sayfa . "Ve bugün bir kez daha anladım insanları. İnsanlar değişmeyecekti. Değişen tek şey şartlar ve çıkarlar olacaktı. Ne kimse hasta olmadan halimden anlayacak ve arkamdan konuşmayı bırakacaktı ne de hastalanmadan kendilerini benim yerime koyup empati kurmayı istemeyecek kadar çıkarlarından vazgeçeceklerdi. Herkes sonsuza kadar yaşayacağını düşünüyordu ama unuttukları birşey vardı: Yaşamın sonu öngörülemeyecek kadar ne yakın ne uzaktı. Sadece bir nefes kadar uzaktaydı. Ve son bir nefes kadar yakın." . Herkese Merhaba . Bugün sizlere beni çok derinden etkileyen bir kitap ile geldim #koredekiayakizleri Bu kitaba nasıl yorum yaparım onu bile bilmiyorum ki hâlâ içim yanıyor. Ahhhhh Jülide... Ben kitap okurken öyle hemen ağlayan biri değilim, etkilenirim evet, boğazım düğümlenir ama yine de kolay kolay ağalayamam. Bu kitap beni ağalattı... Bu kitap beni mahvetti... Bu kitap bende derin izler bıraktı, ve ben bu kitabı asla unutamıyacağım... . Jülide üniversiteye başladığı ilk hafta tanıştı Hayat'la. Hayat daha ilk günden Kore ile ilgili şeyler anlatmaya başlayınca, Jülide de onun sayesinde Kore'ye gitmeye karar verir. Hasta bir genç kızın Kore'sine kavuşma hikâyesi de böylece başlar... Üç yıldır okul harçlıklarını biriktirdi kumbarasında ve artık kızkardeşi gibi sevdiği tek arkadaşı Hayat'ı daha fazla bekletmeyecekti... "Bekle beni Kore. Ben geliyorum." dedi... . Nihayet Kore'ye ulaşan iki arkadaş, orada kendilerini bekleyen Esra'nın evinde kalmaya başlarlar. Jülide için 12 günlük tatil böylece başlar... Daha ilk günden gezmeye başlayan kızlar, Jülide'nin Kore sokaklarına ayak izlerini bırakmasıyla ve bir yemekte kendisini bekleyen büyük aşkıyla devam eder. Jülide hiç aklına gelmeyen, ihtimal bile vermediği aşkını Kore'de bulur... Kader bu... Sonrası mı, bittim ben... Türkiye'ye dönmek zorunda kalan Jülide, aşkı Seo'ya kavuşabilecek mi? Yok bundan sonrasını yazamıyorum arkadaşlar bu kitabı alın ve mutlaka okuyun derim Özellikle kitabın sonunda Jülide'nin yazdığı mektuplar ciğerimi parçaladı... Anne ve telefon olayını ise kelime bulamıyorum... .

Kore’deki Ayak İzleriMehmet Arslan (Fenomen) · Dokuz Yayınları · 2020338 okunma

·

86 görüntüleme

Zeynep

@Okuyanokurnini ·

19 Aralık 2020 14:49

Evet bende çok ağladım.Ve beni ilk ağlatan kitap.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meral