Evlatlık verildiği için öz babasına karşı içten içe sevgi/nefret çatışmalarıyla büyüyen Dolgorukiy'in, 19 yaşına geldiğinde eline geçen bir belgeyle babasının karşısına çıkışını okuyoruz. Romanın içine serpiştirilmiş anekdotlar muhteşem, başlı başına hikaye olur hepsi. Dostoyevski'nin karakter analizi zaten harika. İnsanların yaşadığı ikilemleri betimleme şekli, Dostoyevski'nin neden zirvede olduğunu açıklıyor bence. Harika bir roman, mutlaka okunmalı. =)
