Gönderi
Kitaba ismini veren yol arkadaşım hikayesini özellikle sevip bittiğinde tüh keşke kitap tamamıyla bu öyküye ait olsaydı diye iç geçirdiysem de aslında kitabın ismi olan "arkadaş" kavramı diğer iki öyküye de işlenmişti. Yol arkadaşım öyküsünün sonu lütfen arkadaşı için tüm iyiliği yapan yazar için güzel bitsin diye düşünmekle geçti, sonu ise arkadaşın karakterine paralel ne yazık...
Bir zamanlar insan olan yaratıklarda ise toplumda eskiden saygın meslekleri olan ve toplumca ancak o zaman insan olarak kabul görebilen şu an bir avuç hiç olan sözde arkadaş topluluğunun artık 'insan bile sayılmamaları' bence en güzel öykü sayılabilir ki zaten en uzunuydu.
Bir de son öykü çelkaş var ki yürekli hırsızımız. İnsanı hırsız olarak bu kadar yürekli ve gururlu olmak mı? Yoksa garila gibi dürüstlük uğruna yahut dürüstlük arkasında yeri geldiğinde bu kadar alçalıp gurursuzlaşmak mı? Diye iki uç noktada kendini sorgulatıyor.
Tüm öykülerinde geçim derdini ve o yazıldığı zamanlarda insalığın halini hissettiriyor rus yazar. En ilginci de Gorki'nin hiç eğitim almayıp kendi kendini geliştirmiş bir yazar olması. Bu bilgiyle öyküleri okumak da bir keyifliydi.
Keyifli okumalar...
·
14 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.