Kitabı okurken defayen bahsedilen yalnızlığı iliklerine kadar hissediyor insan. İnsanlar arasında da yalnız olunabileceğini öğreniyoruz Sait Faik’ten.. Her hikayesinde deniz, martı, yalnızlık, hayvan, doğa, insan sevgisi var. Dünyaya dair ne varsa yazmak, yazmak, yazmak istiyor. “yazmasam deli olacaktım” diyor. İyi ki yazmış, iyi ki yazdıklarını okuma fırsatımız olmuş. Sait Faik’le tanıştığımdan beri onu her okuduğumda hatta her hikayenin sonunda derin bir nefes çekiyorum içime. Sanki onunla denizi seyrediyorsunuz, onunla martının ölümüne üzülüyorsunuz, onunla doğayı, ağaçları, yeşillikleri, kuşları, çocukları seviyorsunuz ve sanki onunla yalnız kalıyorsunuz okurken. Zira o hep yalnızdı. Ama mutluydu. “ölesiye yalnız, ölesiye mesudum” diyordu. Bu eseri de beni derinden etkiledi.. Öyle inanılmaz güzel ki anlattıkları, anlatımı. Edinin, okuyun. Sizin de yüreğiniz bu güzelliklerle dolsun.. :)

Son KuşlarSait Faik Abasıyanık · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201913.5k okunma

·

94 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yağmur