Gönderi
Yazarın okuduğum ikinci kitabı. Ben bölüm bölüm olduğunu görünce hikayelerin bağımsız olduğunu düşünmüştüm. İkinci kısmı okuduğumda tabiri caizse resmen irkildim ve ağladım. Hani dava kitabıdır o çabalarını anlatır sanmıştım. Başta çok kararlı görünen o gençlerin sonraki durumuna hayret ettim. Bir yolu olan her insanın kendisiyle az çok ilişkilendirdiği bir yer olacaktır kitapta. 'Ne oldum deme ne olacağım de' derler ya. Bu kitaptan sonra bu söz bende ayrıca bir anlam kazandı. Bir genç olarak hevesle çabaladığım şeylerin belki ileride hiç alakam olmayabileceğini düşündürdü. Ne için çabaladığın kadar kimlerle çabaladığının da bir önemi varmış. Taviz tavizi doğururmuş.
Asım bey, İlhan, murat abi, Kerim... Hepsi hakkında uzun uzun konuşabilirim sanki. Ama okuduğunuzda çok daha iyi anlarsınız. Yazarın karakterleri bu kadar benimsetmesi, üslubu, kendine has tarzı çok hoşuma gitti. Ayrı ayrı gibi gözüken ama birbiriyle bağlantılı hikâyeler. Hepsi kendine has ve hepsi bütün. Bu bence çok güzel. İleride kendime hatırlatmak için altını çizdiğim cümleleri defterime de yazdım. Akılda kalıcı bir kitap zaten. Tavsiye ederim.
·
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.