Bu kadar tuhaf bir anlatımı, imgelemi olan bir öykü kitabı okuduğumu hiç hatırlamıyorum. İnceleme yazısı yazmak için neresinden tutacağımı bilmiyorum. Hacı Bektaş'taki beş taşlar gibi bir yerinden tutup kavrayacak ve kaldırmaya imkân verecek bir yanı yok. Öykü, tamamen imgelemden, bilinç akışından ve iç konuşmadan ibaret olabilir, yadırganmaz ama Yanık Saraylar "sui generis" denilen türden, - tür bile değil, zira böyle bir yapıt yok - bir öykü kitabı. Tutulacak bir yanı yok. Yazılış biçimi bakımından Nazım'ın ilk dönem şiirlerindeki ahenge benzer bir biçim gördüğümü - görür gibi olduğumu mu söylemeliyim bilmiyorum - zannediyorum. Yer yer şiirsel bir anlatıma başvurulmuş. Dilbilgisi kuralları hak getire. Yayımlandığı 1965 yılında heyecanla karşılanmış. Belki de öyküde yeni yönsemenin bu olacağı tahmin edilmiş. Dönemin mümtaz tenkitçileri "düşüne düşüne hayatının en hurda ayrımlarına kadar indi" diye tuhaf bir tespit yapmışlar ama katılmak pek de mümkün değil. " Hayatın en hurda ayrımlarına" değil de en karanlık, en absürt ve hatta en olmayacak ayrımlarına inilmiş dense sanki daha manidar olurdu. Kadınlık hallerine, azınlık hallerine ilişkin detaylar ve ilginç pasajlar var tabii bunu inkâr etmemek lazım ama yine de iler tutar yanı olmayan öyküler desek daha doğru olur. Bu tarzı devam ettiren en azından benim bildiğim öykücüler olmadığına göre Sevim Burak'ın Yanık Saraylar'ı marjinal bir kitaptır diye rahatlıkla etiketlenebilir. Tabii şu noktayı da ihmal etmiyorum, belki de ben anlamadım öyküleri, olabilir... Ekstrem öykü okuması için buyrun Yanık Saraylar'a demekten başka diyecek bir şey yok...

Yanık SaraylarSevim Burak · Yapı Kredi Yayınları · 2018764 okunma

·

75 görüntüleme

Öne Çıkan Yorum

Psyche

@Thewasteland ·

22 Aralık 2020 14:57

Belki de amaç kuralsızlıktır. Sevim Burak'ın yazımına salt teknik olarak bakmak ona haksızlık olur. Hayatı, etkilendiği edebiyat insanları, dönemi daha derinden incelendiğine elimizde kocaman bir anlam birikiyor. 20. yüzyılı, Türkiye'deki çok sesliliği, kadınların kocaman harfler kullanması gerektiğini, çoktan anlamını yitiren kurallardan sıyrılmayı ve kendisinin ailesi itibariyle toplumdan ayrı ama topluma bağlı kişiliğini iyi yansıttığını düşünüyorum.

Hasan Hüseyin AKKAŞ

@hasanhuseyinakkas ·

22 Aralık 2020 18:25

Bu yorumla itiraf edeyim utandırdınız beni. Öyküler bana hitap etmediği için menfi yorumladım kitabı. Ama, çok katmanlı öykü yapısı var Sevim Burak'ın. Büyük harf kullanımıyla bağırıyor zaten. Kadınların varoluş sorunları üzerine öykülerinin hepsi haykırıyor. Azınlıkların sorunları işlenmiş ki annesinin de Musevi olduğunu öyküsünde işlemiş zaten. Üzerine detaylı düşünüldüğünde birçok öğeye rastlanacak bir kitap kuşkusuz. Belirttiğim gibi öyküleri benim okuma tarzıma uymadığı için gerektiği gibi yorumlayamadım.

1 sonraki yanıtı göster

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hasan Hüseyin AKKAŞ