"Yerküre, evrenin ebedi rüzgârlarında yıkana yıkana dönmeye devam ediyordu. O, güneşin etrafında dönedursun, o saatlerde soğuk, beyaz ve ıssız bir çölde diz çöküp oturan bir adam da dönüyordu onunla birlikte. Hiçbir kral, hiçbir imparator, hiçbir hükümdar devletini yitirdiği için Boranlı Yedigey kadar umutsuzluğa düşmemiş, onun kadar acı duymamış ve ağlamamıştı."
Sayfa 323 - ÖtükenKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.