Gönderi

Ya peki ameliyat masasında geçici bir süre için ölen insanlar? Onlar da benzer tecrübeler geçiriyorlarmış. Vücutlarını bir rahatlık duygusu içinde geride bırakıyor, bir sükünet, bir sevgi duyuyor, ölmüş dostlarıyla, akrabalarıyla buluşuyorlarmış. Çoğu da bir ışık gördüklerini anlatıyorlar. Kesinlikle biliyoruz ki beyin, kalpten sonra bir yarım saat kadar elektrik olarak hayatta kalıyor. Diğer organlar o sırada ölmüş, çalışmaz durumda oluyor. Demek bu cennetsel tecrübeler belki de uzaklaşmakta olan bilincin sahnesinde sergilenen bir tiyatro. Güçlü mitolojik bir mecazın sahneye konmuşu. Beyin yarım saat sonra sermayeyi kediye yükleyince, perde tamamen kapanıyor, gösteri bitiyor, tekrar şansı kalmıyor. Nihayi yalnızlık. İşığa gelince, eh, her madde, yoğunlaşmış ışıktır. Biz ışıktan geldik. Hepimiz. Ölümde de ışığa gidiyorsak, bunda şaşılacak ne var?
Sayfa 356 - Ayrıntı yayınlarıKitabı okudu
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.