Kırmayın papatya yürekli insanları.
Narindir onların yüreği çabuk kırılır, zor toparlanırlar.Yüreğindeki acıyı, sızıyı kederi belli etmezler. Dışarıda hep gülerler ama gece sessizliği bastırdığında gözyaşı bastırır hep. Kimseye bişey demez , hep sessiz kalırlar.
Onlar için en iyisi ve en güzeli susmaktır.
Susup iyi şeylerin geleceği günleri beklerler. Hep bir umut olur yüreklerinde. Ne kadar koparılıp kırılsalar da , öldürülseler de yüreklerindeki umut hiç sönmez.
Sessizliğe, yalnızlığa ve kırılmaya mahkumdurlar ömür boyunca...