Kitabın sonu beni kendi hayatım üzerinde tesiri oldu korkuttu kabuslara daldırttı. Galiba insan iyi olan alışkanlıklara bağlanınca sonu beklenmedik kötü, yalnızlaşan dünyaları okumaktan görmekten tanık olmaktan içselleştiriyor sanırım. Ben bu kitabın sonunu iyi hayal etmiştim Ömer’i güzel haberler bekler sanmıştım. Gerçekten sonu beni çok üzdü. Kendimi geçersem bu kitap insanlara gerçekten aşkı, ilişkileri sorgulatıyor ve kalbin sabrını aklın hükmüne bağlıyor. Puan kırmalarım sadece kitabın bir düşünceyle başlayıp (felsefi bir görüş) bunu devam ettirmeyip olayları katarak unutturmaya çalışması ve birbiri arkasına gelen düşünceleri bir haberde altyazı gibi geçmesinden ama gereksiz olayları sayfalarca yazmasından kırdım.