Alacakaranlık serisinin yeri benim için her zaman ayrıdır, çok severim. Sonunda Midnight Sun çıkınca çok sevindim, okumak covid-19'u atlatırken nasip oldu, çok da iyi geldi açıkçası. Ahh Edward, senin bakış açından okumak o kadar güzeldi ki! Senin düşüncelerini bire bir duymak... seni çok daha iyi tanıdım. Seviyordum zaten çok, şimdi çok çok seviyorum. Edward kendini ne kadar canavar diye nitelendirse de, çok narin ve sevgi dolu kalbi var. Bella'nın kanına duyduğu açlığa şahit oluyoruz, karşı koymak için ortaya koyduğu çabaya da. Bella'ya âşık olmamak için, ondan uzak kalmak için her şeyi yapıyor ama aşk... aşk laf, söz, mantık dinler mi? Kitabı değerlendirmek gerekirse, bence Stephine Meyer yıllar içinde kendine çok şey katmış. Yani inanamadım okurken aradaki farka. Bazen Edward'ımın düşüncelerini okuduğum ve acaba Bella ne düşünüyordu bu sırada dediğim zamanlarda Alacakaranlık'tan aynı sahneyi bulup açıyordum ve manzara hayal kırıklığı! Hiçbir düşünce yok, sadece diyalog var. Sanki Bella'nın düşüncesi yok gibi. Ama Gece Yarısı Güneşi'nde iki sayfa düşünce akışı var mesela. Arada büyük farklar var. Bu noktada da üzücü bir şey var ki... artık o çok sevdiğim Alacakaranlık serisi bana yetersiz geliyor. Edward'dın ağzından serinin devamı olması için neler vermezdim neler. Ya da seriyi baştan yazsın yahu! Yeni kitaptan sonra çok sevimsiz, eksik sanki. (En iyisi seriyi bir kez daha okumak, belki kendime gelirim:)) Biliyorum uzatıyorum ama elimde değil ki, çok çok çok seviyorum. Favori kitabım mısın nesin sen?? Edward senden ayrılmak çok zordu, of anlatamam. Kitap bitmesin diye kendimi durdurarak okudum zaten, bitince yıkıldım. Senin dünyanda, ince düşünceli, nazik, aşık kafanda vakit geçirmek ne kadar güzeldi oysa. Neyse, elvada Edward... Seni seviyorum.

Gece Yarısı GüneşiStephenie Meyer · Epsilon Yayınevi · 20202,107 okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

şev