İçinde bulunduğumuz durum kötüyse benliğimizi korumak için suçu hep benliğimizden başka şeylere atfederiz. Yaptıklarımızın mesuliyetini her zaman alabilme cesaretini gösterebilir miyiz? Yoksa iyilik ve kötülüğü içimizdeki şeytana mı yükleriz? Sabahattin Ali bu eserinde reel bir şekilde ifade etmiş bu durumu;
... Halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? Bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması... İçimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu... İçimizde şeytan yok... İçimizde acz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey : Hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var...
Okunmaya değer çok güzel bir kitap. Betimlemeleri adeta tüm olayı film şeridi gibi gözümde canlandırıyor. Her ince ayrıntıya kadar içinde bulunan muhiti kavrayabilir okuyucu..